14.10.2015
Mk 10, 35-45
Jakub i Jan, synowie Zebedeusza, zbliżyli się do Jezusa i rzekli: «Nauczycielu, chcemy, żebyś nam uczynił to, o co Cię poprosimy». On ich zapytał: «Co chcecie, żebym wam uczynił?». Rzekli Mu: «Użycz nam, żebyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po prawej, drugi po lewej Twojej stronie». Jezus im odparł: «Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić, albo przyjąć chrzest, którym Ja mam być ochrzczony?». Odpowiedzieli Mu: «Możemy». Lecz Jezus rzekł do nich: „Kielich, który Ja mam pić, pić będziecie; i chrzest, który Ja mam przyjąć, wy również przyjmiecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej lub lewej, ale dostanie się ono tym, dla których zostało przygotowane».
Gdy dziesięciu to usłyszało, poczęli oburzać się na Jakuba i Jana. A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł do nich:
«Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów, uciskają je, a ich wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie między wami. Lecz kto by między wami chciał się stać wielki, niech będzie sługą waszym. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich. Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu».
Na początku modlitwy uświadom sobie, że spotykasz się z Bogiem, poczuj na sobie Jego pełen miłości wzrok.
Modlitwa przygotowawcza: prosić Pana, Boga naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były w sposób czysty skierowane ku Jego chwale
Zaangażowanie wyobraźni: wyobraź sobie opisaną scenę, spróbuj postawić się w sytuacji Jakuba, Jana lub któregoś z pozostałych uczniów. Jak reagujesz na to, co się dzieje?
Prośba do medytacji: o doświadczenie tego, że Bóg kocha mnie nie mniej i nie więcej od innych
- „Nie wiecie, o co prosicie”
Jakub i Jan są Apostołami, jednymi z dwunastu wybranych, uczniów najbliższych Jezusowi. Wygląda na to, że to im jednak nie wystarcza, chcą być „wyjątkowi wśród wyjątkowych”, proszą Jezusa o dodatkowe wyróżnienie. Dlaczego? Czy chcą mieć większą kontrolę, czy może czują się niedowartościowani, a może boją się, że Jezus o nich zapomni?…
Zastanów się nad prośbami, które Ty zanosisz do Boga. Co leży u ich podstaw? Czy Tobie też zdarza się pragnąć wyróżnienia, szczególnych względów, większego prestiżu? Jak myślisz, jakie głębsze potrzeby za tym stoją?
- „Ci, którzy uchodzą za władców”
Jezus tłumaczy, że władza jest w istocie służbą. Tak naprawdę to tylko funkcja, która jest potrzebna i ktoś musi ją objąć, ale nie czyni go to ważniejszym czy bardziej wartościowym od pozostałych. Jej celem powinno być tylko i wyłącznie dobro innych.
Jak Ty podchodzisz zarządzania, kierowania innymi? Czy zdarza Ci się „dawać innym odczuć swą władzę”? A może czujesz się poniżany, bo ktoś inny nadużywa władzy wobec Ciebie? Czy patrzysz czasem na ludzi przez pryzmat stanowiska, które zajmują?
- „Nie tak będzie między wami”
Nieskończona miłość Boga w gruncie rzeczy pozbawia sensu wszelkie hierarchie; dla Niego nikt nie jest „ważniejszy” ani „lepszy” od pozostałych. Niezależnie od tego jak wygląda Twoje życie, On zawsze będzie Cię przecież kochał równie mocno. Pomyśl o tych wszystkich sytuacjach, w których czułeś/łaś, że ktoś jest od Ciebie „lepszy” albo „gorszy” i poproś Jezusa o uzdrowienie tych relacji.
Rozmowa końcowa: Porozmawiaj z Jezusem jak z przyjacielem o tym, co wydarzyło się w czasie tej modlitwy. Powierz Mu swoje przemyślenia, uczucia, wątpliwości…
Na zakończenie odmówimy wspólnie Ojcze nasz.